تا به حال به عواقب سوادآموزی از 2 سالگی فکر کرده ایم؟
تا به حال به عواقب سوادآموزی از 2 سالگی فکر کرده ایم؟ این روزها موج تبلیغات سوادآموزی از طریق اشکال به اوج خود رسیده است . تبلیغ پشت تبلیغ تا حدی که عقل هر بیننده ای را کور و کر می کند مخصوصا اگر دلبندکی زیر7 سال در خانه داشته باشد!
تا به حال به این فکر کرده ایم کودک چرا باید قبل از شروع دوران تحصیل بخواند؟ یعنی بتواند بخواند؟
آن هم نه اصولی بلکه سوادی در حد 200 کارت
خلائی که در مورد سایر کلمات و مخصوصا افعال در ذهن کودک پویای امروزی شکل می گیرد را چه کسی پاسخگو است؟
من نه روانشناسم نه کارشناس ولی مادرم و کودکی هم کرده ام پس:
قبل از 6 سالگی باید دوران جست و خیز و بازی و سروصدا و تخلیه انرژی پرجنب و جوش برای کودک باشد البته در کنارش آموزش های بی شماری باید صورت بگیرد ولی نه سوادآموزی!
کودک باید رنگها اشکال احجام اشیا میوه ها حیوانات پرچم کشورها وسایل شخصی اسم شهرها و... بشناسد ولی نیازی به آموزش تصویری نیست.
این شیوه هم علمی نیست هم کامل نیست و هم لازم نیست
تا به حال فکر کرده اید اکثریت کودکانی که به مدرسه وارد می شوند نه اذان بلدند نه قرائت سوره ای نه حتی یک ساز را می توانند بزنند نه در ورزشی مهارت خاصی دارند نه حتی یکبار سالن تئاتر را از نزدیک دیده اند!!!! نه زبان انگلیسی می دانند...
بهتر نیست بجای سواد این تفریحات سالم و ضروری را به کودکمان آموزش دهیم تا مقدمه ای باشد برای انتخاب مسیر راهشان در آینده...
