بدون عنوان

مدت ها بود که دلم می خواست ادامه تحصیل بدم . تا اینکه متوجه شدم استان ما هم رشته ای که مدت ها بود بهش علاقه داشتم آورده ولی دو دل بودم از یه طرف کار اداره و از طرف دیگه به دنیا اومدن پسرم نزدیک بود. ولی دل و به دریا زدم. همه بهم میگفتن الان دیگه وقت درس خوندن نیست. ولی من معتقدم آدم ها توانایی هاشون رو خودشون تعیین می کنن.

کنکور کاردانی به کارشناسی رو دادم البته سرجلسه امتحان حالم به هم خورد و فقط تونستم به سوالات عمومی جواب بدم ولی نمی دونم چطوری قبول شدم!!!

وقتی ترم شروع شد زکریا دو ماهش بود . منم سه روز در هفته باید کلاس  میرفتم. به همین خاطر زحمت نگهداریشو به مادرم دادم(خداانشاء الله همیشه در صحت و سلامت حفظ کنه)

مثل یه چشم به هم زدن این ترم تموم شد. حالا امتحانای پایان ترم نزدیکه. از ترم دیگه کارم سخت تر میشه چون مرخصی زایمانم تموم شد!!!!!!

باید همت کنم درحالی که نباید کوچولوی معصومم رو اذیت کنم . میدونم اون مجبور نیست به خاطر برنامه های من تنهایی بکشه .